بهره‌برداری بهینه از آب‌بندان در آبیاری اراضی شالیزاری استان گیلان

بهره‌برداری بهینه از منابع محلی می‌تواند در حفظ منابع آب اراضی شالیزلری و توزیع عادلانه آب مؤثر باشد. در این تحقیق برای بررسی نقش آب­‌بندان­‌ها در ذخیره آب محلی و استفاده بهینه از آن برای تأمین نیاز آبیاری اراضی شالیزاری، مدل شبیه­‌سازی-بهینه­‌سازی بهره‌برداری از آب­‌بندان توسعه داده شده است. تبخیرتعرق، نیاز آبیاری، دور آبیاری و بیلان آب­‌بندان توسط مدل شبیه­‌سازی می­‌شود و سپس با استفاده از الگوریتم ژنتیک باینری تعداد روزهای پمپاژ از کانال به آب­‌بندان با توجه به حجم آب درون آب­بندان در هر روز و حجم آب سرریز شده از آن بهینه می­‌شود. مدل توسعه داده شده برای آب­‌بندان فشتام در شهرستان سنگر استان گیلان و اراضی شالیزاری آبخور آن اجرا شده است. نتایج اجرای مدل نشان داد که در سال­ آبی نرمال مورد بررسی 54 درصد از نیاز آبیاری اراضی شالیزاری مورد مطالعه از آب ذخیره شده باران و رواناب در آب­‌بندان فشتام تأمین شده است و نسبت آب سرریز شده از آب­‌بندان به حجم بیشینه آن 74 درصد است. اجرای مدل برای سناریوی توسعه آب­‌بندان به اندازه دو برابر حجم موجود نشان داد سهم آب­‌بندان در تأمین نیاز آبیاری اراضی شالیزاری مورد مطالعه می­تواند به 91 درصد افزایش ­یابد.